Çocukluk yıllarımda; babam mahallemizdeki diğer büyükler gibi Kurban Bayramından bir iki ay önce gider bir koyun alırdı.
Mahallenin diğer çocuklarıyla birlikte gütme işi bizimdi.
Bunun yanı sıra büyük baş bir iki de hayvanımız olurdu.
*
O yıllarda Kuruçeşme küçük bir yerleşim yeriydi.
Plaj Yolu bomboştu.
Hayvan otlatacak alan çoktu.
Yani hem koyun, hem sığır çobanlığı yapmışlığım da vardır.
*
Bir ara kentimizin bazı basın kesiminde dillerine doladıkları bir isim vardı.
Cezmi Çiçek…
Besicilik yapan Cezmi Çiçek’ten basındaki bazı arkadaşlar nedense hiç hoşlanmazdı!
Hatta birileri ona kendilerine göre küçük düşürücü şekilde ‘Sığır Çobanı’ derdi.
Eh benim de geçmişimde çobanlık olunca Çiçek ile nihayet bu bayramdan bir iki ay kadar önce TV 262’de programa çıkardık.
Böylece Cezmi Çiçek ile tanışmış olduk.
*
Akabinde İhsaniye’deki çiftliğine de gittim ve kararımı verdim.
Bu yıl kurbanlık hayvanımı Vadi Besicilikte kestirecektim.
Bayramın birinci günü ikindi gibi sıram geldi, gittim.
Çok uzun yıllar iptidai, hijyenden uzak öyle yerlerde kurban kestirmişliğim vardı ki; gördüğüm manzara çok farklıydı.
Öncelikle inanılmaz bir kalabalık vardı.
Bekleme alanında konuklara çayın yanında kavurmalı pilav ikram ediliyordu.
İsteyenler kendilerine ayrılan platformda kesimi de izliyordu.
Onlarca tezgahta büyük bir disiplin içinde karkas etler profesyonelce parçalanıyor, karton kutulara konuluyordu.
Kasabın dışında hiçbir elin değmediği etler forktifle otoparka kadar taşınıyor, arabana teslim ediliyordu.
*
Kendime göre gördüğüm bazı eksiklikleri not aldım ki, birinci gün bin 400 büyükbaş hayvanın kesildiğini öğrenince o notları bir kenara koydum.
Zamanında 10 tane kurbanı doğru dürüst kesip vatandaşa veremeyenler aklıma gelince 13 bin kişinin geldiği bir yerde yapacağım eleştirinin çok önemli olmadığını anladım.
*
Demem o ki; ister sığır çobanı ol, ister gazeteci işini düzgün yapınca rağbet görüyorsun.
İnsanlar tüm karalamalara rağmen seni tercih ediyor.
Tıpkı ben dahil iki bin insanın kurbanlığını Vadi Besicilik’te kestirdiği gibi.
Gerisi laf-ı güzaf…