Son dönemde yaşlı genç demeden pek çok tanıdığımı, dostumu arkadaşımı kalp krizinden kaybettim.
Bir o kadar da her gün anjiyo ya da Bypass olan insan var.
Apandistten ise daha fazla kalp ameliyatı olunuyor.
Bazı ölenler için ise, ‘Yahu; hiçbir şeyi yoktu. Küt diye gitti!’ diyoruz.
Gerçekten öyle mi?

Bypass olmuş bir kalp hastası olarak kısaca kendi görüşlerimi açıklayayım.
Kalp krizinin birinci nedeni ırsiliktir.
Annem de babam da kalp krizinden öldüğü için kendi durumumu kabulleniyorum.

İkinci sırada ise stres var.
Ve en fazla ölüm işte bu nedenden oluyor.
Yaşadığımız dünyaya ve ülkeye bakın.
İster iş ister özel hayat…
İsterseniz geçim ve para sıkıntısı…
Dertler bir değil, bin…
İşte bu strese kalp dayanmıyor.
Sonra da, ‘Turp gibi adamdı. Bir anda gitti’ diyoruz.
Bulabilirsek bir iki tane bahane sigara, alkol, filan…
Utanmadan öleni suçluyoruz.

Üçüncü sırada ise yediklerimiz ve içtiklerimiz var.
Kanalizasyon ve su borularının bile yıllar içinde tıkandığını düşünürsek…
Yıllardır homidi gırtlak yiyoruz.
Eh, kalbin içindeki incecik damarlarda tıkanır doğal olarak.

Son olarak eklemek istediğim iki konu daha var.
Birincisi Corona da vurulduğumuz aşıların öyle çok büyük değil, zayıf bünyeleri etkilediğini sanıyorum.
Yoksa bugüne sadece bizde değil dünya da milyonları gömerdik.
İkincisi ise en ilginci..
Ve bu benim tezim…
Hiçbirinin günahını almak istemiyorum sadece varsayım ve tez olarak söylüyorum.
Malum, kalp krizi geçirenlerin neredeyse tamamı erkekler.
Ve çoğu da 40-60 yaş aralığında…
Günümüz şartlarında ‘azgın teke’ olmak çok kolay, ortam müsait.
Performans artıran mavi hap ve benzerleri her yerde bulunuyor.
‘Hiçbir şeyi yoktu, küt diye gitti’ dediklerimizin önemli bölümü işte bu kesim olamaz mı?

Bana gelince…
Yukarıda saydıklarımdan sadece bir tanesi eksik.
Kalp için…
Irsilik var, stres var, sigara var, yediklerim içtiklerim, gecem gündüzüm karmakarışık.
Neyse ki mavi hap kullanmıyorum.
Yarın bir gün benim için verilen selayı duyduğunuzda…
‘Adamın her şeyi vardı, çok bile yaşadı’ deseniz bile kabulümdür.